domingo, 6 de diciembre de 2009

Desde a ventá

5 comentarios:

Alex Ghalpon dijo...

Aura, tódalas fotos son bonitas, pero a primeira é sobrecolledora. Cantas cousas evoca. Cantísimo me gusta! Bicos

Harmonía dijo...

Pois mira que dubidei á hora de subila, parecíame que sobraba. Que ben che guste!
Unha aperta

neves dijo...

Cando non sobra:
-Será de novo a ventá a aquel tranquilo Adriático.

Chousa da Alcandra dijo...

Certamente a primeira imaxe é moi intensa. O biselado dos cristais apórtalle incluso vitalidade. Gústame tamén.

Harmonía dijo...

Esta vez, a ventá dá ao noso Atlántico, e non tan calmo. As imaxes, ao mencer, uns meses atrás.

Ás veces, as fotos que sacas sen pensar, de xeito espontáneo, son as que teñen máis sentido e máis forza. Neste caso, foi subir a persiana, correr as cortinas, mirar cara fóra, coller a cámara e flash! Un cadro espectacular da natureza. A verdade é que, habitualmente, gústanme ben máis os cadros que vexo a través das fiestras que os que permanecen colgados nas paredes.

Grazas polas vosas visitas e as vosas palabras.