viernes, 27 de febrero de 2009

Camiña


Cando polos anos non poidas correr, trota.

Cando non poidas trotar, camiña.

Cando non poidas camiñar, usa o bastón.

Pero nunca te deteñas!!!

Madre Teresa de Calcuta
(adaptación)

martes, 24 de febrero de 2009

Ausencia


El azul es el verde que se aleja
-verde color que mi trigal tenía-,
azul de un verde preso en lejanía
con que tu fuga construyó su reja.

Inmensidad azul, donde mi queja
tiende su mudo vuelo de agonía,
para buscar el verde que tenía,
verde en azul, allá donde se aleja...



Mi angustia, en horizontes libertada,
corporiza en tu azul de transparencia
el verde que persigue la mirada;

y en el color que brota de la esencia
de gozarte en un ritmo de llegada:
yo sufro la presencia de tu ausencia.

Elías Nandino. Sonetos, 1937.

domingo, 22 de febrero de 2009

Filloas


Polo entroido, filloas para todos. Estades convidados.

Amodiño, eh? De unha en unha, non sexades larpeiros… Que de aquí a mércores de cinza, aínda queda moita troula.



Filloas con mel, para os máis amigos do doce.



E filloas con queixo, as miñas preferidas.

sábado, 21 de febrero de 2009

Disfrace


A algunhas persoas os disfraces non as disfrazan, senón que as revelan. Cada un disfrázase de aquelo que é por dentro.

Gilbert Keith Chesterton

Non hai disfrace que poida longo tempo ocultar o amor onde o hai, nin finxilo onde non o hai.

François de la Rochefoucauld


Este disfrace pode parecer un pouco "patriota" polas súas cores, e máis nestas datas preelectorais. Casualidade. É unha capa que semella a plumaxe dun paxaro, de clima subtropical.


Cando a necesidade nos arranca as palabras sinceras, cae a máscara e aparece o home.
Lucrecio

O poema, esa extraña máscara máis verdadeira que a propia cara.
Mario Quintana

A vellez é unha máscara: se a quitas, descobres o rostro infantil da alma.
José Bergamín

martes, 17 de febrero de 2009

Un,dous...


Paseniño, paseniño. Un, dous; un, dous; un, dous...

Hands (mans)


Un, dous, tres. Ao soliño da mañá.

sábado, 14 de febrero de 2009

Amor


As novas claves científicas
Amor = (a+i+x) k

Con la fusión de las bacterias, nació el amor, según Eduardo Punset. El viaje al amor, empezó hace 3.000 millones de años y surgió “en el momento en el que una bacteria se preguntó si había alguien más ahí porque no podía vivir sola”. Una cita suya lo recoge con claridad: “Cada organismo buscaba ansiosamente en otros la energía que no tenía, la velocidad que le faltaba, la capacidad para respirar oxígeno letal o la protección frente a la incertidumbre” frente a un entorno cambiante y mutable.
Música da película Hace mucho que te quiero: sensibilidade, comprensión e perdón.



Ano 2007, a finais de xaneiro, na clase, falando sobre a celebración do Día da Paz:

- Que queremos decir cando falamos de paz? Que é para vós a paz? Como se pode conseguir? Credes que hai outras palabras que se relacionan co concepto de paz? Etc.

Comenzan as reflexións, dúbidas, discusións e diferentes opinións. Todas as respostas son interesantes, incluso sorprendentes algunhas. No fondo, detrás dese escudo de rebeldía característico da adolescencia, tamén hai sensibilidade. Só que ás veces, cústalles un pouco amosala. Axudarlles a expresarse, sen medo ou complexos, non é doado pero si unha satisfacción. Entre outras aportacións, saiu a palabra “amor”.

- Moi ben. Vouna escribir en maiúsculas, parécevos?
- E por que?

Continuaron as preguntas e o debate. A profe, faláballes do amor pola natureza: a necesidade e o pracer de coidala e desfrutala, de vivila: os ríos, as árbores, as prantas, as flores…

- Pero vostede que di??? Como imos sentir amor polas flores??? A min gústanme, pero... amor? Nunca oín tal cousa…

Que eu son unha namorada das flores, non fai falta que o diga… Unha boa parte das entradas deste blog, xurden á raíz da foto dunha flor. Representan a beleza e a perfección, tenrura e fraxilidade; plenitude, cando están abertas; e, por suposto, son un símbolo de liberdade: amósanse tal como son, aínda que só vivan uns días ou apenas unhas horas. Ata cando están murchas, secas, case sen cor, son fermosas e conservan o seu aroma. Se cadra é porque viven, plenamente.

As fermosas paisaxes e os sentimentos humanos, nesta emotiva e inesquecible película:

Memorias de África

Out of África-Song of Africa

Out of Africa-John Barry



Hai uns catro anos, Diego regaloume este corazón, polo Día da Nai (non son partidaria dos “días de”). O importante é que o fixo el, con ilusión; o motivo, é o de menos. Papel pinocho vermello, tiras de follas de periódico, unhas grapas e o seu toque persoal. O resultado: un corazonciño ben animado, alegre, tenro e inocente. Desde entón, vive pendurado dun fío na cociña. Co paso do tempo e a humidade, vai perdendo cor. Máis dunha vez pensei en retiralo. Non son capaz. Cando me acerco e o miro de frente, semella rogarme: “déixame uns días máis, non molesto…” E así pasa un ano e outro, xa é como da familia.

Soños, fantasía e realidade. O poder do amor, a comprensión e a xenerosidade.

El castillo ambulante

sábado, 7 de febrero de 2009

Convivencia


Aprender a vivir e convivir tería que ser unha materia permanente na sociedade.

domingo, 1 de febrero de 2009

Camelias


As primeiras camelias, nun día de chuvia e pouca luz. Aínda así, non puiden resistir a tentación de recoller unhas mostras. Vinas tan fermosas!



Camelias de Galicia