Á noitiña, na entrada do burgo antigo.
Pola mañá, no peirao. Que ben ole o peixe fresco!
Comezamos a visita polo burgo antigo.
As hedras, sempre verdes.
Camiñamos despacio, mentres desfrutamos dos ocres e grises, as cores do outono.
Xa caeron as follas.
Basílica di San Nicola
Artesanía, para deterse...
Adentrámonos na zona antiga da cidade de Bari.
De moda...
Creo que o feito de que o ceo estivese nubrado e a falta de luz, fixo que me centrase máis nas vivas cores das verduras, hortalizas e froitas dos diversos postos que ía atopando polas rúas.
As froitas de mazapán, típicos doces elaborados con moita améndoa. Saborosos. Inda que, para o meu gusto, con demasiado azucre!
Un recuncho con encanto.
A tranquilidade e amabilidade dos transeúntes. 
Saborosas hortalizas en conserva.
Castello Svevo di Bari
A vida nos barrios, a realidade, o máis auténtico...
Chega a hora de descansar.
O último día pola mañá, un cafeíño (cappuccino molto caldo), para espertar e rematar a xornada. Mentres, miraba pola ventá: continuaba o gris azulado no ceo e no mar.
A tranquilidade e amabilidade dos transeúntes.
Saborosas hortalizas en conserva. 
Aceitunas secas, apetitosas.
Castello Svevo di Bari
A vida nos barrios, a realidade, o máis auténtico...
O Teatro Petruzzelli, outra realidade ben distinta, para soñar...
Chega a hora de descansar.
O último día pola mañá, un cafeíño (cappuccino molto caldo), para espertar e rematar a xornada. Mentres, miraba pola ventá: continuaba o gris azulado no ceo e no mar.
7 comentarios:
Parece que prestou a viaxe! Traes moita luz e moitas cores, por moito que as nubes acompañaran o teu camiñar. Benvida!
Longa entrada,
longa viaxe.-
Lindo,
lindo
e lindo!
A passeggiata foi ben aproveitada. Trouxéchesnos de todo!As cousiñas maís sencillas e ata o luxoso teatro, a música...Moito tempo non terías pero nótase que por esas rúas camiñaches ó xeito e a gusto.Un capuchino como dulce despedida está moi ben.
Grazas, Isa.
Unha reportaxe extensa extensa. Falta un prato de pasta a la italiana, por poñerche algunha pega.
Vou tomar ese cafeíño antes de que enfríe ou veña outro visitante e o probe.Ummmmm... riquísimo!
Bicos.
Impresionoume o "rincón con encanto" e detívenme (cotilla) na cama aberta e a silla coa chaqueta reposando...
Efectivamente, moitos recantos con encanto, moitas imaxes entrañables...e ese cafeciño...
GRAZAS
Recoñezo que a entrada é demasiado longa, demasiado extensa, podédesme reñir que tedes razón...
Intentei amosarvos as miñas miradas aos recantos que máis me cautivaron daquel lugar. Insisto en que botei moito de menos a luz, todo cambia según a luz. Tamén pretendín que a reportaxe resultase entrañable, como dicides.
Publicar un comentario