Cereixas...

Esta vez traemos palabras que comezan por "C":

Cereixas, cerdeira, carqueixa, carpaza, codeso, curmán, cativo, caluga, compadre, convidados, cantiga, conversa, conto, cabana, cerne, cabazo, cabaceiro, claraboia, cartafol, cunca, culler, coitelo, carballo, cortiza, castiñeiro, cerne, cor, corazón, canteiro, cachucha, carabuña, camelia, caravel, caneiro, cómaro, carriza, cinza, cuco, corvo, contorno, camiño, croio, carreiro, carreira, cabalo, coello, can, cadelo, cabixa, caixa, cerrume, carraspeira, camba, cadeira, carro, carril…

Carme, Carmiña, Carmela, Camilo, Cándido, Carlos, Carolina, Casilda, Casimiro, Catalina, Cecilia, Celeste, Celestino, Celia, Celso, César, Cesáreo, Cibrán, Ciprián, Clara, Claudia, Clemente, Clodio, Clotilde, Compostela, Concepción, Concha, Cosme, Costanza, Cristovo, Cruz…

As cereixas

Estraloques

Digitalis purpurea

O vals das Flores (Tchaikovski)

O verán

Silvio Rodríguez-Sueño de una noche de verano

Cor

Terapia en cores

Pedras e pedriñas

Pedras tinguidas de verde e cubertas de carriza ou brións.

A verdadeira arte é ver máis alá das frías pedras.
Anónimo


Pedras

Non é que as pedras sexan mudas;
só gardan silencio.

Humberto Ak´Abal

A pedra Sela

Enriba da pedra Sela medrou unha carriza marabillosa.
As outras pedras do valado esméranse todo o que poden para coidar a súa. Peitéana co vento, lávana co resío, mesmo van á peiteadora e piden xampús caros a Barcelona. Pero ningunha delas consegue unha carriza tan sedosa e brillante coma a de Sela.
Cando lle dá o sol, a carriza de Sela énchese de centos de verdes claros e parece un vestido de bailarina.
Cando lle dá a sombra, toma uns verdes sobrios e elegantes e parece un traxe de noite.
Se chove, as pingas forman perlas transparentes e orlas que relocen, coma as dun luxoso disfrace do entroido de Río.
Mesmo, se vén a seca, a carriza de Sela, cos seus tons azuis e grises, di tan bonita coma un mandilón dun neno fervello.
O día que cantou o cuco empezou a época en que as nenas e os nenos van aos niños. Hainos que só os van ver e que os vixían ata que nacen os pitiños, e despois espreitan cómo medran e cómo empezan a aprender a voar. Pero tamén os hai que levan os ovos, ou que os escachan, ou que, de haber pitiños, marchan con eles e os deixan tirados en calquera lado.
Filipe é dos que lles gusta ver que os paxaros aprenden a voar e que, cando emigran, lles di adeus coa man e berra:
-Boa viaxe! Deica o ano que vén!
Un venres de final de curso, Filipe foi aos niños. Subiu a un ameneiro en que aniñara un verderolo e, desde o alto, descubriu a Sela e a súa carriza. Baixou para vela máis de cerca.
Sela estaba co seu vestido de bailarina, o dos cen verdes claros, e Filipe quedou engaiolado con ela.
Era a carriza máis bonita que nunca vira e reservaríaa para o Nadal.
[…]

Mario Pereira. Contos para Manuela. (Adaptación)

E aquí temos os paxariños...

Liberdade

Brións...

“Todos os musgos son brións, pero non todos os brións son musgos.”

Recollo aquí esta aclaratoria sentenza do blogue de Alex Ghalpon (Batume, 7-3-09); espazo onde sempre atopamos magníficas fotos e interesantes miradas, acompañadas de exquisitos e entrañables textos. Grazas.

Máis brións

E seguindo co alfabeto da nosa lingua, hoxe tócalle á letra “B”:

Brións, berce, beira, beleza, buxaina, bicos, beizos, bolboreta, bubela, besta, bágoas, bandexa, biscoito, bidueiro, buxo, bufarda, beirarrúa, branco, belo, botica, balbordo, baile, batume, bosque, brétema, bonito, bambú, babosa, besbello, barbo, barbela…

Beatriz, Baia, Begonia, Belisario, Belén, Benigno, Benedita, Benito, Benxamín, Bernabé, Berta, Bieito, Basilio, Bastián, Blandina, Breixo, Bárbara, Bríxida, Breogán, Braulio, Bautista, Basilisa, Baltasar, Bernal, Branca, Bertolameo, Brais, Bernardo…

Floriñas

Hai dúas semanas, sobre as oito da tarde, dispúñame a dar o meu habitual paseo vespertino (sempre que podo). Os días anteriores, fixera a camiñata polo que, non hai moito, fora o Agro de Lalín de Arriba. Polas beiras da rúa, ía descubrindo diferentes e preciosas flores silvestres. Mesmo estaban pedindo seren retratadas… Cada atardecer, parecíanme máis bonitas. Aquel día, tocoume camiñar soa e, aproveitando que podía ir ao meu ritmo, decidín levar a cámara. Había algunhas nubes e xa non quedaba moita luz. Sacarei poucas fotos, oito ou dez, -pensei. Según avanzaba no paseo, ía atopando máis imaxes que atrapar, canta beleza! E iso que só son unhas leiras a ermo. Ao pouco tempo, como se o sol quixese ser o meu cómplice, os últimos raios comezaron a brillar con tanta intensidade, que xa non puiden parar de recoller imaxes até que escureceu. Aquela repentina luz dourada, facía que as floriñas parecesen inda máis lindas. Tomei unhas oitenta imaxes, das que aquí deixo unha pequena mostra. Quen sabe? Quizais sexa esta a última primavera na que estas plantiñas florecen; pois este terreo, agora, é solo edificable e pronto estará ocupado por varios bloques de vivendas. Espero que, polo menos, deixen espazo suficiente para uns amplos e fermosos xardíns.

Só faltaban as bolboretas…

El vals de las mariposas


La Flor del Aire

Yo la encontré por mi destino,

de pie a mitad de la pradera,

gobernadora del que pase,

del que le hable y que la vea.

Y ella me dijo: "Sube al monte.

Yo nunca dejo la pradera,

y me cortas las flores blancas

como nieves, duras y tiernas."

Me subí a la ácida montaña,

busqué las flores donde albean,

entre las rocas existiendo

medio dormidas y despiertas.

Cuando bajé, con carga mía,

la hallé a mitad de la pradera,

fui cubriéndola frenética,

con un torrente de azucenas.

Y sin mirarse la blancura,

ella me dijo: "Tú acarrea

ahora sólo flores rojas.

Yo no puedo pasar la pradera.

Trepé las penas con el venado,

y busqué flores de demencia,

las que rojean y parecen

que de rojez vivan y mueran.

Gabriela Mistral

Expresión

Unha árbore ben fermosa. Moitas grazas, Nora.

A flor máis grande do mundo (José Saramago)

El pájaro que trae la buena suerte