martes, 28 de septiembre de 2010

Resiliencia


"[...] entendida como a capacidade do ser humano para facer frente ás adversidades da vida, superalas e ser transformado positivamente por elas" (Edith Grotberg, 1998). Máis…

Remexendo entre libros, apuntes e outros materiais para intentar ordenalos, atopei un DVD que tamén estaba pendente de gardar. Quizais o deixara aí coa idea de velo de novo; é algo que acostumo a facer, repetir as películas que me gustan.
Cando vin o filme por primeira vez, quedei sorprendida pola intensidade dos papeis que interpretan as dúas mulleres protagonistas. Juliette, pola súa fortaleza e capacidade de superación. Léa, pola súa capacidade de comprensión e xenerosidade. As dúas nos enseñan a perdoar e amar sen condicións, sen límites. As dúas nos enseñan a medrar para sermos máis libres. Se aínda non a viches, aquí queda un avance.

viernes, 24 de septiembre de 2010

Outono


El otoño se acerca

El otoño se acerca con muy poco ruido:
apagadas cigarras, unos grillos apenas,
defienden el reducto
de un verano obstinado en perpetuarse,
cuya suntuosa cola aún brilla hacia el oeste.

Se diría que aquí no pasa nada,
pero un silencio súbito ilumina el prodigio:
ha pasado
un ángel
que se llamaba luz, o fuego, o vida.

Ángel González

martes, 21 de septiembre de 2010

Figos


Según a Biblia, a terra prometida fluía con leite e mel, pero a terra prometida era máis que iso; era unha cornucopia que se desbordaba con toda clase de froitos e cereais saudables, comidas para a sanidade: “Terra de trigo e cebada, de vides, figueiras e granados; terra de oliveiras, de aceite e de mel” (Dt. 8:8).


Grazas, Neves, polo agasallo desta cestiña de figos. Un dos meus manxares preferidos!!!

E a cesta cos figos trouxo á miña memoria aquel xeitoso cesto de Xosé. (Ata estiven a punto de copiarche o poema…)

O: Espero que este post tamén che abra o apetito;-)

Desfrutade do outono!!!

sábado, 18 de septiembre de 2010

Luces


Sensación

Iré, cuando la tarde cante, azul, en verano,
herido por el trigo, a pisar la pradera;
soñador, sentiré su frescor en mis plantas
y dejaré que el viento me bañe la cabeza.
Sin hablar, sin pensar, iré por los senderos:
pero el amor sin límites me crecerá en el alma.
Me iré lejos, dichoso, como con una chica,
por los campos , tan lejos como el gitano vaga.

Arthur Rimbaud

miércoles, 15 de septiembre de 2010

sábado, 11 de septiembre de 2010

Á noitiña


Ya las horas afilan sus navajas.
(Antes del comienzo)

Octavio Paz

miércoles, 8 de septiembre de 2010

sábado, 4 de septiembre de 2010

Óxido


Óxido

Somos metales,
transgresores de vidas,
nos mezclamos con otras incertidumbres,
otras añoranzas,
formamos otros compuestos que inundan la ciudad,
de alegría y continuidad.


Somos metales, unidos a otros metales simples,
buscamos en ellos su magnetismo,
su ley de atracción,
muchas veces es su repulsión lo que encontramos.


Somos metales, perdidos en una tabla periódica,
tratando de sobrevivir a las reacciones imprevistas,
de amor-odio,
temor-inseguridad.
Somos metales dispuestos a mezclarnos.

S. Delgado