domingo, 4 de septiembre de 2011

Que somos?

Las claras palabras

Hay más polen en el aire que en las flores
esta tarde y cualquier certeza
depende del gesto con que la aceptemos.



Tan dulcemente como decirte algún secreto
al oído y sentir que la piel
se te enciende otra vez de deseo.

..




Cuando cese el viento, la noche, con lentos pasos,
nos devolverá el espacio de los sueños
casi perdido pero aún meciéndose
en los confines del cuarto.

..




Será entonces el momento de decir las claras
palabras tan sabidas, las mismas
palabras con que hemos compartido
por igual, quizá sin saberlo,
destinos oscuros y brillantes sorpresas.

Otra aurora para nosotros

¿Qué somos? ¿Centauros ágiles en la oscuridad
en busca de horizontes, en camino siempre,
o tal vez árboles plantados en la corteza
de otros árboles de ayer que expresan
la quietud de nuestro vivir estático?



Inútilmente nos buscaremos. Hay que perderse
en la noche infinita para conocer
qué somos y qué mano nos gobierna los actos,
y en vano será construir brillantes proyectos
y unir palabras atrevidas, buscándonos
en cada cosa, en cada término.



Somos seres
lanzados a un futuro sin límite,
y hemos de morir para que el olvido perfecto
nos haga nacer, de nuevo, sabiéndonos.


Miquel Martí i Pol





6 comentarios:

neves dijo...

HAY QUE perderse en la "noche infinita"

Chousa da Alcandra dijo...

Despois deste posteo teu, xa o teño moitísimo máis claro: somos o que nos rodea!
(Que sigan sendo floresss).

Bicos de Antas

Paz Zeltia dijo...

conocer qué somos y qué mano nos gobierna los actos
non parece tarefa doada; pero que polo menos nos quede "el espacio de los sueños", aínda que sexa nos confíns do cuarto.

colles unhas fotos sinxelas e envólvelas nos versos axeitados; unha pinguiña de música seleccionada e consigues un clima tan harmonioso nas túas entradas... sempre que veño,
demoro en marchar.

[Sempre quero dicirche algo, para que saibas que vin. Pero ás veces sería tan doado non dicir nada, e quedar así, como quedo, coa vista perdida pola ventá...]

Harmonía dijo...

Precisamente pensando en que somos e coa vista perdida pola ventá..., estaba a noite do pasado sábado, cando decidín tomar as imaxes destas flores tan sinxelas e tan fermosas.


Apertas virtuais

O dijo...

" Sooomos :
como como esos viejos árboles
batidos por el viento
que azota desde el mar
Hemos...
Vamos...
Somos...
Tiempos...
Somos..." :).

Paz Zeltia dijo...

Harmonía, chéganche os premios facendo doblete!
déixoche outro sunshine (se queres sigue o meme, e se non, non -sin compromiso-)