jueves, 16 de diciembre de 2010

Tecidos


Aos cen anos

A idade media da vida no chamado primeiro mundo vaise achegando aos cen anos [...]

O doutor Valentí Fuster, ese mestre cardiólogo que transmite saúde con palabras coma se descifrase tamén a gramática do corazón, fala coa sinxeleza dunha alternativa ideal para a saúde persoal e para o contorno: unha segunda existencia vivida en clave comunitaria. Ter unha vellez activa, non para seguir competindo por xerarquías ou posesións, senón comprometida con causas sociais. Poderíamos dicir con humor: despois da xubilación, a revolución.

A proposta de Fuster, compartida por tantos outros, ten un sentido práctico e moral. A solidariedade é un xeito, talvez a mellor, de autoaxuda. Converter en medio ambiente iso que os loitadores doutro tempo chamaban "axuda mutua". [...]

Dividir o mundo por idades, por xeracións, é unha visión moi superficial da humanidade. Pode ser útil para politólogos, sociólogos e, sobre todo, para expertos en mercadotecnia. Por iso é tan suxestiva, tan revolucionaria, esa proposta de voltear con sentimentos a pirámide de idade.

-Onde vas coa bici avó?

-Vou cambiar o mundo, rapaz.

Manuel Rivas. A corpo aberto.

Falando de lazos e tecidos interxeracionais, acordeime deste filme:

La bicicleta (ficha técnica)

La bicicleta (trailer)

4 comentarios:

Paz Zeltia dijo...

ostiá deume un arreguizo lendo que ainda me dura!.
ver plasmado en palabras o que tantas veces pensei que sería un xeito marabilloso de aproveitar as experiencias e os coñecimentos das persoas maiores.
e os maiores -que non o son tanto con só 65, 70 anos, de feito quérennos ter traballando e cotizando- :-(
tamén encontrarían un xeito de empregar a súa "terceira edade" en algo satisfactorio, práctico, que da sentido á vida, e sobre todo que permite compartir, relacionarse, encariñarse e non afundirse no pozo oscuro da soedade.

[¿onde hai que ir cambiar o mundo?] :-)

Chousa da Alcandra dijo...

Sin ánimo de cambiar o mundo, eu quería unha siesta enriba dese tecido. Ten pinta de aloumiñar ben unha boa soneca.

Bicos

anonimo.com dijo...

Aura, paréceme interesante a proposta que nos achegas para reflexionar.Non sei si seremos capaces de cambiar o mundo pero contar ca colaboración dos membros de tódalas edades é necesario e saludable.
E ese tecido da imaxe,,,tamén debe ter ben anos!
Un saúdo.

Anónimo dijo...

Mellor que cen anos ( a min parecenme moitos !) eu pediría:
dúas de cincuenta...e sin xubilación !!
Bicos.O