Os sorrisos do Cantábrico
Recordos dunha camiñata pola Costa Naviega, Asturias, a comezos de setembro.
Recordos dunha camiñata pola Costa Naviega, Asturias, a comezos de setembro.
A praia de Barayo
A ruta da Costa Naviega
Puerto de Vega, elexido o pobo máis bonito de Asturias en 1998.
Aquí, fixemos unha paradiña para tomar folgos e, de paso, probar a sidra; escanciar e beber só un culín, como manda o ritual.
Máis sorrisosssss...
Chegando á praia de Frexulfe
O último baño do verán
O amencer do domingo na localidade de Serandinas
Retoños
O s froitos do acivro. Para Nora, xa que lle gustan...
Víctor Manuel cantando á terriña.
E con esta imaxe de Serandinas, remata a viaxe.
Tamén rematan os días de verán e as últimas festas: as de San Froilán en Lugo. Lugar ao que acudín onte, onde puiden asistir ao concerto do grupo musical Amaral. Déixoche este vídeo, por se che apetece escoitalo:
5 comentarios:
Unha ben documentada viaxe.
Eso sí, discrepo en que "unicamente" haxa que tomar un culín de sidra. Penso que -con algunha axudiña- menos dunha botella...ata debe ser sacrilexio e todo!
CANTÁBRICO.-Espertar un día de descanso con esta ruta visual... ai!
Moi ben está a do porto agochado polas follas, e como favorita collo a area; á nena gústanlle os froitos dese acivro.
Adico un comentario específico pola última fotografía que presentas.
Mención de honor sería a cualificación: aquela luz,os tons que se crean e a "intrahistoria" que sabemos late a cada pasiño que se dá alí.
Gárdaa para sempre!
Bo outono.-
Nora: Ah! Grazas!!
Unha auténtica fermosura de reportaxe. Que gozada!
Que lugares tan lindos!
Pero mira que, máis que o mar, a paisaxe que me deixa sin fala é a de Serandinas.
Imaxinarme alí ese domingo á mañá, respirando o ar cheo de verde,
os ollos recollendo a luz esparexida...
[suspiro]
Publicar un comentario