![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_m6UgXU8u-k6vgffncgEIBRVgV2aWko3qKe05RgUQ5D87AqIQ9TsNEAMVL529IVCiX-vtt_LjU5AAmQxHHze7d93jg6KAXmhMVmdKERHboP0sK1JcfIh30Gte2eBXdttMYfxxyq8qAvI/s400/esquecemento+4.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUcAE36E8UGVLCU8D5VGpcOWqJ4-K1Eg9L8lV-VQuX2yPcFKAPxbePtpPSie-4kfJFEI4Hp-Z_fXq6EwGFldc5aQ8M2BsgdFt4he4zb0em4HuxsmiLtiqQ4t8gJrajRywzwqX4rgaKPaY/s400/esquecemento+3.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpKws-IjFwWUljppmQ-AAClV1zHlTwhiSRKl_18hySaJt4Rm8yl16lroQOE_u3rPhFCDaKZmUuKrQGuxnnX2qVfHyGUBX0aYILQ7EIRZ8eGyXEdUz4BAJ2pUonYkTazhbFzsouMAqLoKY/s400/esquecemento+2.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQy_rkk9_1W5B_khH_MypDbdW5AtCtbi-FfHCKLwPQPuKxFqfM1ZkJOIribKWRPVAD0dhvXD0uIEapxAqKnHU3JtDtzH8S2NZB3ONuOkhFysfs2dHKBZtVZp-61sROkZrpUXGBmn4N6jA/s400/esquecemento++1.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQaEZKPZJsqZCs3oqCcm_nJLmw2c4vOtaQOCNL3yG5b-CFkk-FupKclXa59sxD0CuUbqEHaapFq864UxpdyXGXS0fsPTNmBWYLoZKd8nUEJdp4ZwUH0kmucyIDaIPOU6oP6h37okP2XK0/s400/R+1.jpg)
un lugar no que atoparse.
Baldo Ramos
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLgiXVe0Ls88_c6xCbj1auIJ7smM8erM50Roe1GWAwwGGXLXjtiDIlIdYZ5meFtQNpeKeQGwHQyKlDWo9TWHMCYlpvrsGL9qLnJsjANe6fZIFKfGcJb8SlCq3_caIyuhnk-asXpkzOPt4/s400/R+3.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidjfawabutBruuhF0JQfA98WO396Ez70GrtHu7u1-OGFiyVx705P1nw5H6gRQn8tLNefo6rVhZ7ko7N4tcNElM6Rl8JpCWm3ls2jyT3BKhyphenhyphenpbN1c4LH66FhhmfrYqwcukVpAvUOznHoYY/s400/R+4.jpg)
Somos froito da cegueira,
semente que procura na noite
raizames para o ollo que latexa
na braña oculta do poema.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5lBQvfQwpOjs7jVYlBZoiV4qBnXqIFCm5Yo727hhRBJ9U3BOdr7ur5sFPka40Ck4GgFjeCfki7zelntGvg1ujQQdrFIdxq9D8bjxIj6jM0BveiUmBBn5bq0CqZRB7IPAg7x_KF9vh2So/s400/R+5.jpg)
Somos sombra que ignora
o camiño que percorre o corpo desafiuzado.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhajVKmpT7eV8euDkCeZHNE24Yz7nVC7dxtKcuQaUhYxCVIKBGsGPUleb3l3LVoNIhAwzo9C_Im-jWZDKRUPGSdNuO0KdK05MF0-Simg48X23jSjiuAOJVKjVkQsnU_G2w9UTibHRNrIbI/s400/R+7.jpg)
Somos froito da cegueira,
estirpe dos días perdidos,
da nostalxia desandada.
Árbore que medra na memoria do que fomos.
Baldo Ramos. A árbore da cegueira.
5 comentarios:
Meus abós,¡ai!,xa morreron,
os demais te abandonaron,
os teus lustros pereceron,
i os que millor te quixeron,
tamén de ti se apartaron.
Grazas Aura
Unhas fotos impresionantes e impactantes.Cheas de miseria,que nos demostran a incapacidade-xustificada ou non-das persoas.Macabro.
Cada imaxe parece pedirnos axuda,contarnos historias de dias felices ou amargas xornadas.
Magóa e compaixón.O
Sobrecolledor!
NNNNNNNNNNOOOOOOOOOOOOOONNNNNNN!!!!
¡Moita desolación! Tamén nostalxia.
Sobrecolledor e macabro, si. Coñecín ás persoas que habitaron estas casas (tres en total) e podería escribir unha historia de cada unha delas. A nostalxia e a mágoa que me invadían, impedíronmo. As vosas palabras (O, Alex, Neves e Bea), son ben expresivas. Sei que o abandono das vivendas foi xustificado, en certa medida, no seu momento. O paso do tempo, fixo o demais.
O: se eu intentara facer un pequeno resumo sobre as imaxes deste post como introdución, collería exactamente as túas palabras; nin que estiveras alí, incrible!
Grazas pola vosa sensibilidade.
Publicar un comentario