sábado, 11 de octubre de 2008


Un té. Mellor, dous. Verde ou vermello?


Descanso

Con ternura, con paz, con inocencia,
con una blanda tristeza o el cansancio
que viene a ser un perro fiel que acariciamos,
estoy sentado en mi sillón y soy feliz,
y soy feliz
porque no siento la necesidad de pensar algo preciso.
Con una fatiga que no es un desengaño,
con un gozo que no alienta esperanzas,
estoy en mi sillón, y estoy
en algo que quizás sólo es amor.
Sé que floto
y nada me parece sin embargo indiferente;
sé que nada me alegra ni me duele
y que sin embargo todo me enternece;
sé que eso es el amor,
o que quizá solamente es un dulce cansancio;
sé que soy feliz
porque no siento la necesidad de pensar algo preciso.
Gabriel celaya

5 comentarios:

neves dijo...

Tamén con limón preparas té para dous -ou para dúas-, aínda que parece que no tempo de agora non temos un momento de repouso arredor de dúas taciñas quentes.
Conversaremos con agarimo...

Harmonía dijo...

Ola, Neves. Si que temos tempo..., é cuestión de facerlle a vez. A ver, escolle ti: Deza ou Ferrol? En novembro: té e castañas, se che parece ben.
Bicos de outono.

Anónimo dijo...

Para mí, té verde y con miel. Gracias.

Anónimo dijo...

``Con un gozo que no alienta esperanzas´´.Sin duda unha gran frase.A situación ideal.

Fotos sorprendentes e música moi relaxante só me falta o té...ou non.Grazas.O

Anónimo dijo...

Eu prefiro o rojo. Comprendo que tiñas os limóns á man...e a foto quedouche moi bonita. Pero tamén podías poñer unhas pouquiñas pastas de chocolate para acompañar.Son unha larpeira (seguro que o estás pensando,si).
Moi moi relaxante este post.