Agosto. Unha mañá soleada…
Estas imaxes verdes podían ser tomadas en calquera outro lugar. Pero dá a casualidade de que este, non é un lugar calquera…
Estas imaxes verdes podían ser tomadas en calquera outro lugar. Pero dá a casualidade de que este, non é un lugar calquera…
8 comentarios:
Adeus agosto, adeus.
Carballos, carballiños, carballos: a nosa herdanza! E que axexe sempre o sol entre eles.-
Non é, non, un lugar calquera. É unha fortuna poder saír do afogo que ás veces nos producen as tarefas e poder entrar nun paraíso coma ese... que bos recordos!
Toiriz é un lugar tamén moi especial. Hai tempo que paseei por alí cuns trasniños que puxeron as fotos daquel día no you tube. Podes velos aquí: http://www.youtube.com/watch?v=NgdH9YpxnpM.
Moitos bicos
...e recordar é voltar...a vivir ).
Aguantando.O
Canta fermosura e canta vida se percibe, incluso despois do paso caluroso do sol!
Un bico de setembro!
Vou ter que agardar a que entre outubro para mandarche outro bico ou qué?
Toc,toc,toc...
Hai alguén por aí? Ou perdiches a cámara?Cóntanos algo!
Un abrazo.
Alégrame, Alex, que estas imaxes che touxesen bos recordos. Como di O: "recordar é voltar...a vivir". Por certo, aqueles trasniños que te acompañaron na visita a Toiriz, gardan moi bo recordo da sua profe de Sociais, estou segura.
Apertas de outono.
Eu tamén gardo moi bos recordos deles... Xa se botan de menos novas miradas desde a túa ventá, non deixes que as novas responsabilidades nos priven das túas acolledoras imaxes e palabras. Apertas con aroma de queixo de San Simón
Publicar un comentario