sábado, 20 de noviembre de 2010

Cancelo


Entre los gestos del mundo
recibí el que me dan las puertas.
En la luz yo las he visto
o selladas o entreabiertas
y volviendo sus espaldas
del color de la vulpeja.
¿Por qué fue que las hicimos
para ser sus prisioneras?
...
Gabriela Mistral

7 comentarios:

Xosé dijo...

Pódese?

Harmonía dijo...

Éste é un cancelo sen pecho; sempre está cerrado e aberto ao mesmo tempo:)

Anónimo dijo...

Dame a min que é un deses para que non escapen as ovelliñas.
Sempre me fixo gracia a xente que conta nelas para dormirse, claro que daquela non fai falta abrir o cancelo todas se volven saltarinas...
Biquiños. O

Carmen dijo...

Alomenos pola miña terra xa non se ven cancelos coma ese.Ti sempre tan observadora, Isa.

Chousa da Alcandra dijo...

Teño uha nutrida colección de cancelas e canceliños; e -mira ti por onde, eu tamén os vexo sempre como unha porta aberta. Terei alma de ladrón ou espíritu libertario? (vaaaale, algo libertino tamén).

Bicos sin cancelas

Paz Zeltia dijo...

sabes qué?
non sabía o que era vulpeja.
busqueino no R.A.E. on line
e
cuspiumo na cara!
rinme soa

moito me gustou o comentario que me deixaches no post de onte!, outra vez esas coincidencias... xa che contestei alí.

pero, desta volta eu de cancelos e portas, non teño ningún!
Quedei a pensar no de qeu está á vez aberto e pechado, [que non reparara eu niso]
e recordáchesme a canción esa de
pedro guerra:
"daniela por dentro está llena de puertas, unas cerradas otras abiertas.
daniela por dentro está llena de puertas, a veces sales a veces entras"
non sei como chegan as cancións onda min,
case nunca (ou nunca) as vou buscar.

.com dijo...

un cancelo é como unha porta franca.......