miércoles, 16 de diciembre de 2009

Un sorriso


Coma o teu sorriso nun día gris.

Sara Tavares- Ponto de luz


Creio que foi o sorriso,
o sorriso foi quem abriu a porta.
Era um sorriso com muita luz
lá dentro, apetecia

entrar nele, tirar a roupa, ficar
nu dentro daquele sorriso.
Correr, navegar, morrer naquele sorriso.

Eugénio Andrade

6 comentarios:

neves dijo...

MAGNÍFICO

DELICADO

DIVINO

Anónimo dijo...

Ventaniña de esperanza...
un sorriso,
un bico,
unha luz,
unha mirada,
un soño,
un sol....
e unha bágoa.O

Aura dijo...

Grazas polo vosos puntos de luz.

Alex Ghalpon dijo...

Quen puidera ver hoxe certos sorrisos... coa luz que ofreces case consigo adiviñalos.

Chousa da Alcandra dijo...

Os días grises tamén son días!

Carmen dijo...

Bicos e sorrisos.