FÁLAME de ti, corrente luminosa
transcende os muros desta casa,
ábreme a porta.
Eva Veiga.
A frecha azul do teixo.
Palabras de Amor Para Mi Esposo
Hace 5 años
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Datos persoais
Outras ligazóns
Á beiriña do Asneiro
Os sorrisos do Asneiro
O leito do Asneiro
Carballos de Souto
O Río Deza
O Río Lérez
A Lanzada
O solpor na Lanzada
5 comentarios:
Pedra que abriga portas:
Así matizadas, xa nos falan moito!
Como "labrador de pedras" síntome homenaxeado con este posteo, Aura. Ademáis incluindo o "hino dos canteiros" de LNL..., que che vou contar!
Bicos
Cóntanos ti, Aura, que se ve por esas rendixiñas ??
Que desamparo profundo está a habitarme,
hóspede que ignora ser anfitrión?
A Soidade é sempre un desaloxo forzoso.
Eva Veiga.
Fíxolle este post matinar ao Edelmiro a respecto de por que a pedra ten habitualmente connotacións negativas: pedras no camiño, menos dá una pedra, un non é de pedra, botar alguén a pedradas...
Será que moita xente non dispón das nosas pedras, besbellou. E quedou durmido coma unha pedra.
Publicar un comentario