Por cuestións que non veñen agora ao caso, a mediados de xaneiro veu parar ás miñas mans o texto que a continuación vos achego. A pesar de que non era a primeira vez que o lía, inmediatamente xurdiu certa conexión e pensei en sacar un post que logo decidín aplazar para unha ocasión axeitada…A entrada de hoxe vai especialmente adicada para A.
Le vent se lève! . . . il faut tenter de vivre!
Paul Valéry
Paul Valéry
“Irene, a súa nai, era unha muller delgada e morena, que conservaba unha figura con trazos xuvenís, deportiva e con certo atractivo. O pelo en media melena acariñaba os seus ombreiros como remuíños negros, sen asomo de elementos que puidesen denunciar que estaba ao bordo dos sesenta anos. Tiña unha desas peles que semellan arredar as engurras, e deixan soamente unhas lixeiras liñas na fronte e no rabo dos ollos, que fan que ninguén lle bote a idade que realmente ten. O tempo non fora cruel con ela, e a distancia entre as fotos da voda colocadas enriba do aparador e a imaxe actual non era, nin moito menos, insalvable. Ata hai tres anos traballaba nunha tenda de teas e artigos de mercería, a máis antiga e coñecida da vila.”
...
...
Domingo Tabuyo. Carmín.
...
...
A música que A. escolleu:
........
........
10 comentarios:
Oui, il faut tenter de vivre.
Canto di un pelo así! ...
Pois por A; tamén, como non, pola mamá de A.
Lembro outra fermosísima entrada adicada a A.
Esa A seguro que é un Amor e sospeito que a súa mamá tamén.
Bicos. O
Que boa memoria tes, O! Estás en todo!! Esta era a entrada, si:
http://harmoniadecores.blogspot.com/2010/08/ao-solpor.html
Pois para A. e a súa mamá.
Bicos.
Grazas, Neves.
[Aclaro: neste caso, "A." non ten nada que ver co nome de Aura nin co de Alba, de acordo?]
Bicos.
Eu tamén lle quero mandar o meu cariño a A[ndrea].
Muacccc
Pois eu, que non sei quen é A nin Z, mando bicos para o abecedario enteiro.
Ch. da A.
Que conste que eu pensaba aclarar quen era A. (pero xa se me a-de-lan-tou don Xosé:-))
Bicos, Andrea, de parte de todos!
Excusez-moi!
"Harremanak" de "hartu"(recibir)e "eman"(dar) en euskera, quere dicir relaciones.Gústame moito esta palabra. Quixera poder dar un pouco de todo o que recibo cada vez que abro a ventá as emocións que é este blog. Gracias a todos polos parabens.
Moi bonito o texto, e a dedicatoria [ogallá teña eu tamén quen me queira,
quen me faga dedicatorias coma esta, quen me alegre os días]
Andrea debe estar feliz.
(con don xosé non se pode ter nada gardado) :)
[E tí, pareces tan linda]
Publicar un comentario