martes, 17 de febrero de 2009

Un,dous...


Paseniño, paseniño. Un, dous; un, dous; un, dous...

Hands (mans)


Un, dous, tres. Ao soliño da mañá.

5 comentarios:

neves dijo...

OOOOOOOOOOOhhhhhhhhh,que ben os colliches! Agrádame:están tan a gusto ao soliño...

Anónimo dijo...

Que fotos e que envexa dos patos eses!Primavera xa?
Mans divertidas, imaxinación.Bonita canción a de Camille.

Anónimo dijo...

Que guapos che saíron os parrulos! E as imaxes das mans son espectaculares. Moitas grazas por ensinar cousas tan bonitas

Anónimo dijo...

Unha preguntiña:Será certo que o cuac dos patos non fai eco?....O

Anónimo dijo...

Pasaba por alí, xusto cando os parrulos cruzaban a presa, despaciño e mantendo o equilibrio. Doume tempo de sacar a cámara e: flash! Xa en terra firme, sacudiron as súas ás, estiráronse e tumbáronse ao sol. Bonita estampa!
A próxima vez que vexa aos parrulos intentarei averiguar o do eco... O que si podo dicir é que, a min, o cuac non me resulta moi agradable de escoitar, prefiro observalos en silencio.